Okres średniego dzieciństwa cechuje bardzo duży rozwój funkcji psychicznych. Dzieje się to na skutek dużych zmian fizycznych i rozwoju zdolności motorycznych. Dziecko zaczyna coraz więcej widzieć i słyszeć. Przywiązuje coraz większą wagę do barw i uczy się je nazywać. Wyostrza się jego wzrok. Wzrasta wrażliwość jego słuchu werbalnego i muzycznego. Dokładnie słyszy różne szmery, szepty, odgłosy, dudnienia i strzelania. Uczy się rozpoznawać - jak robi kotek, piesek, myszka i naśladuje te zwierzęta. Rozróżnia wysokie i niskie tony. Wychwytuje różnice w natężeniu i barwie głosu. Rozwój wyobraźni. Naśladowanie i odtwarzanie różnych sytuacji, tworzenie nowych historyjek, opowiadań, wierszyków a nawet piosenek, to wszystko jest związane z rozwojem wyobraźni u dziecka trzy i czteroletniego. Zmienia się forma jego zabaw. Każda czynność obwarowana jest fabułą. Zabawki i inne martwe przedmioty nagle ożywają, stają się bohaterami jego opowieści. Wyobraźnia dziecka przeżywa w tym czasie bujny rozkwit, podsycany zasłyszanymi historyjkami z bajek. W języku psychologicznym bujną dziecięcą wyobraźnię określa się jako animizm i antropomorfizm (nadawanie cech ludzkich z zwierzętom i roślinom). Rozwój umysłowy. Związany jest z rozwojem układu nerwowego. Zwiększenie masy mózgu i powierzchni kory mózgowej, doskonalenie pracy komórek nerwowych, lepszy przepływ informacji między ośrodkami mowy, słuchu, wzroku i ruchu. Przyczynia się to do rozwoju myślenia u dziecka. Myślenie dziecka polega na organizowaniu konkretnych operacji. Nie jest to jeszcze myślenie w sensie ogólnym, które charakteryzuje wydobywanie, abstrahowanie istotnych cech danej rzeczy lub zjawiska i rozumienie stosunków i zależności różnych elementów rzeczywistości. Dziecko w okresie przedszkolnym dopiero uczy się myśleć. Poznaje podstawowe symbole i znaki i zaczyna się nimi posługiwać. Mówi to co myśli. Uczy się coraz więcej słów, a nawet samo tworzy neologizmy. Jego myślenie jest słowno - logiczne, a pod koniec okresu przedszkolnego myślenie przyczynowo - skutkowe. Dziecko nadal ma problem z koncentracją. Jego wyobraźnia wpływa na rozwój myślenia i pamięci. Trzy i czterolatki są dziećmi mocno skoncentrowanymi na sobie samych. Lubią gdy inni zwracają na nich uwagę, lubią być w centrum. Chcą być podziwiane i doceniane. Trudno przyjąć im perspektywę myślenia, spostrzegania innych osób. Ich punkt widzenia danej sprawy wydaje im się jedyny i najwłaściwszy. Nie potrafią zrozumieć inności. Nie potrafią dobrze wejść w role. Potrafią za to doskonale wykrywać różnice występujące w jakichś przedmiotach, obiektach. Świetnie radzą sobie z szeregowaniem rzeczy uwzględniając ich podobieństwa i różnice. Potrafią zakwalifikować przedmioty do jakiejś grupy ze względu na jakąś cechę. Sześciolatki stosują szeregowanie systematyczne, wymagające pewnej strategii działania.